Het landschap is mijn inspiratiebron. Het landschap is natuur, maar ook cultuur; geladen met verhalen, emoties en opvattingen. 

 

Landschappen komen tot stand in en dankzij de ontmoeting tussen mens en de natuur. (........) in landschappen ontmoeten we dus gedeeltelijk onszelf.” 

Ton Lemaire.

 

In het tussengebied tussen abstractie en figuratie zoek ik in mijn schilderwerk naar nieuwe beelden. Ik maak mijn eigen landschap, altijd op zoek naar licht en vrijheid. De beleving van het landschap, het zoeken naar de essentie, dat is wat me boeit.

Ik heb een voorkeur voor tijdloze landschappen. Want wat er ook gebeurt met de mens of het landschap, de natuur gaat altijd door. Dat is als een belofte en geeft troost.

 

“ Want morgen zal in ieder geval een nieuwe dageraad gloren, zal de wereld opnieuw worden geboren, zullen miljarden organismen verschijnen en andere verdwijnen, zullen bloemen zich openen voor het zonlicht, vogels langs de hemel trekken en bomen doorgaan te wortelen. De stroom van het leven zal verder vlieten, tijdloos, duister en met onweerstaanbare kracht.” 

Ton Lemaire